Leeftijd is maar een getal in je paspoort. Zelfs na je pensioen is er altijd iets om je mee bezig te houden, vooral als je artistiek talent hebt. Het verhaal van de 90-jarige Tsjechische gepensioneerde Anežka Kašpárková is daar het perfecte voorbeeld van. Deze opmerkelijke vrouw heeft haar hobby, het schilderen van huizen, zelfs op haar leeftijd niet opgegeven.
Dankzij haar kunst heeft Anežka zelfs wereldwijde bekendheid verworven. Foto’s van haar werk gingen viraal op internet, wat de Tsjechische oma internationale erkenning opleverde. Anežka zegt dat ze zich een leven zonder werk niet kan voorstellen, of het nu thuis is, in de tuin, of bij het maken van graffiti.
Al veertig jaar creëert de bewoonster van het kleine Zuid-Moravische dorpje Louka ware meesterwerken. “Ik probeer de wereld een beetje mooier te maken,” zegt ze bescheiden. Anežka heeft de gevels van huizen in haar geboortedorp gekozen als het canvas voor haar schilderijen. Elk voorjaar pakt de oma haar penseel, verf en ladder en gaat ze op pad om de gebouwen in Louka te versieren. Interessant genoeg noemt ze zichzelf geen kunstenaar. “Ik doe gewoon wat ik leuk vind,” zegt Kašpárková.
In haar jeugd werkte Anežka in de landbouw. Maar haar passie was altijd tekenen. Nu, met pensioen, heeft ze veel tijd voor haar hobby. Zoals de oma zelf toegeeft, plant ze haar kunstwerken nooit van tevoren. Kašpárková haalt inspiratie uit haar fantasie. Al haar werken zijn uitgevoerd in een speciale Moravische stijl, maar toch is elk uniek.
Ondanks haar fragiele handen slaagt ze erin om elk gebouw in het dorp te versieren met ingewikkelde ultramarijnkleurige patronen. Een ander kenmerk van haar werk is het bloementhema, dat in al haar creaties terugkomt.
Anežka’s favoriete onderwerp is een kleine kerk die aan het eind van de 18e eeuw werd gebouwd. Interessant is dat ze de derde persoon is die deze kapel schildert, nadat ze de kunst van het graffiti schilderen had geleerd van de vorige dorpskunstenaar.
Ondanks haar gevorderde leeftijd is de oma niet van plan met pensioen te gaan. De schilderijen in Louka zijn een soort traditie geworden. Kašpárková is ervan overtuigd dat deze traditie zelfs na haar zal voortduren. In het dorp staat al een 35-jarige verwant van de dorpsoudste klaar om haar plaats in te nemen.
