Na 23 jaar huwelijk stopte ik even tijdens het schoonmaken van het huis en keek om een of andere reden in de spiegel. WAT IK ZAG, SCHOKTE MIJ VOOR ALTIJD.
Ik probeerde mezelf te rechtvaardigen door te zeggen: “Ik ben net klaar met schoonmaken, daarom ben ik in deze staat.” »
Maar de tranen begonnen te stromen en ik kon ze niet meer tegenhouden.
Toen zei hij woorden die mij diep schokten: “Het is voorbij!” Wil je de waarheid weten? Ik schaam me voor je. » 😳
Lees hieronder in de reacties meer ⬇️⬇️.
Een van de grootste ontdekkingen in mijn leven vond plaats op een dag als alle andere, toen ik, na het schoonmaken van het huis, het onverklaarbare gevoel had dat ik even wilde stilstaan en naar mezelf wilde kijken.
Wat ik zag, schokte mij zo erg dat ik besefte hoe groot de gevolgen van wat mij was overkomen waren.
Het leven wordt na verloop van jaren routine. Dag in dag uit zorgde ik voor de kinderen, het huis en mijn man, terwijl ik mijn eigen behoeften verwaarloosde.
Ik was me niet eens meer bewust van de tijd die verstreek, totdat ik op die dag in de spiegel keek.
Ik zag een uitgeputte vrouw, alle dromen en vreugde in haar ogen waren verdwenen.
Een vrouw die haar eigen welzijn was vergeten, omdat ze zichzelf voortdurend opofferde voor anderen. De weerspiegeling in de spiegel gaf mij het beeld van een vrouw die ik mij niet meer kon herinneren.
Meer dan 20 jaar geleden zat ik vol hoop, plezier en projecten. Maar na verloop van tijd werden mijn dromen opzijgezet. Anderen kwamen eerst. Ik raakte mezelf kwijt, verzonken in een rol als moeder en echtgenote die alles van mij eiste, tot het punt van uitputting.
Die dag, toen ik die vrouw in de spiegel zag, wist ik dat er iets moest veranderen. Ik kon niet langer doorgaan met mezelf opofferen voor iedereen en mezelf op de laatste plaats zetten.
Beetje bij beetje begon ik te veranderen. Ik kocht een jurk speciaal voor mij, begon aan de schildercursus die ik altijd al wilde volgen en leerde om ‘nee’ te zeggen als de eisen te veel werden.
Door mijn passies en verlangens te herontdekken, vond ik een deel van mezelf terug dat ik verloren was gegaan.
De reacties om mij heen waren wisselend. Mijn man begreep het niet.
Mijn kinderen merkten de verandering op en mijn vrienden vroegen zich af wat er aan de hand was. Sommigen dachten dat het een midlifecrisis was, anderen fluisterden dat ik egoïstisch werd. Maar wat ze ook dachten, ik ging door.
Eindelijk, na al die tijd, voelde ik mij voor het eerst in 23 jaar weer levend.
Wat ik tijdens deze reis heb geleerd, is dat een vrouw zich niet hoeft te verliezen in haar rol als echtgenote en moeder.
Goed voor jezelf zorgen is essentieel om voor anderen te kunnen zorgen. Het is nooit te laat om jezelf te vinden en weer in contact te komen met je dromen en verlangens.
Als ik vandaag naar mezelf kijk, zie ik een vrouw die haar energie en haar projecten weer heeft gevonden. Ik ben niet langer een vermoeid figuur, maar een levend persoon, vol licht en passie.
