IK BESLOOT OM MIJN BUREN TE BEZOEKEN VOOR HAAR 90E VERJAARDAG, MAAR WAT IK ONTDEKTE TOEN IK HAAR HUIS BINNENKWAM, ROEPT MIJ DIEP.
Een week geleden vierde ze haar 90e verjaardag. Ook al waren we niet heel close, toch hadden we af en toe gezellige momenten. We praatten vaak over allerlei onderwerpen en soms vertelde ze me fascinerende verhalen uit haar leven. Tijdens een van onze gesprekken vertelde ze mij dat haar verjaardag eraan kwam.
Ze woonde alleen, haar man was al lang overleden en haar kinderen woonden in andere steden. Toen ze hoorde van haar verjaardag, werd het duidelijk dat ze geen groot feest wilde vieren.
Desondanks besloot ik hem te bezoeken, denkende dat een klein gebaar van mij zijn dag zou kunnen opvrolijken. Ik wilde haar een taart brengen en een mooi moment met haar delen, terwijl ik wachtte tot haar kinderen haar konden zien, zij die haar zo zelden bezochten.
Toen ik bij haar huis aankwam, was ik sprakeloos van het tafereel dat ik zag. Wordt vervolgd in de commentaarlink. 👇 👇 👇
Het huis was brandschoon en er hing een aangename geur van gebakken producten in de lucht. Het leek erop dat mijn buurman op iemand wachtte, maar de kamer was verlaten.
Ze zat in haar leunstoel voor de televisie, zichtbaar in gedachten verzonken. Zodra ze mij zag, begon haar gezicht te stralen en nodigde ze mij hartelijk uit om te komen zitten. De zorgvuldig gedekte tafel deed vermoeden dat ze meerdere gasten verwachtte. Maar ik kwam er al snel achter dat er niemand van zijn familie was gekomen.
Terwijl we aan het praten waren, vertelde ze me dat niemand van haar familie haar die dag had gebeld. Noch zijn kinderen, noch zijn kleinkinderen. Het schokte mij.
Ik bleef langer dan verwacht, in een poging hem gezelschap te houden en zijn verdrietige gedachten op afstand te houden. Ze bood me een aantal zelfgemaakte gerechten aan en ik deed mijn best om het gesprek gaande te houden. Maar toen ik die nacht zijn huis verliet, kon ik niet slapen.
Deze ervaring was voor mij een grote uitdaging: vaak beschouwen we de mensen om ons heen als vanzelfsprekend, zonder te beseffen hoe belangrijk het is om hen aandacht te geven. Het is belangrijk dat we de tijd nemen om onze ouders te zien en hen regelmatig te bellen. Omdat het op een dag te laat kan zijn.
