😦 Op een dag kwam mijn man thuis met een vrouw die hij me voorstelde als zijn tweede vrouw: ik accepteerde haar, maar onder één voorwaarde…
Ik was tien jaar getrouwd met Daniel. We hadden moeilijke tijden doorgemaakt: lege rekeningen, schulden die eindeloos leken. Maar uiteindelijk ging het beter. Alles leek weer op zijn plaats te vallen.
Op een avond was ik in de keuken het avondeten aan het bereiden toen ik Daniel hoorde binnenkomen. Zijn stem had een andere, formelere toon. Ik begreep dat hij niet alleen was. Toen hoorde ik een zachte, vrouwelijke lach.
Toen ze de keuken binnenkwamen, verstijfden mijn handen. Daniel, in pak, en naast hem een jonge vrouw, waarschijnlijk in haar twintig. Ze vermeed mijn blik.
“Schat”, zei Daniel, “dit is Clara. Ze wordt mijn tweede vrouw.”
“Mijn… wat?”
“Mijn tweede vrouw”, herhaalde hij, met een tevreden glimlach.
“Ze zal bij ons wonen. Het zal… goed zijn voor het gezin.”
Ik keek hem even aan en antwoordde rustig: “Prima, maar onder één voorwaarde…”
Het vervolg van mijn verhaal is te lezen in het artikel van de eerste reactie 👇👇👇.
Ik haalde diep adem en zei op een kalme toon tegen Daniel: “Ik ben bereid Clara te accepteren, maar onder één voorwaarde.”
We spraken privé en ik zei dat alles, absoluut alles, ons huis, de auto’s, het bedrijf, op mijn naam zou staan.
Clara zou niets krijgen.
Daniel leek te aarzelen, maar ik keek hem vast aan, hem herinnerend aan de moeilijke tijden die we samen hadden doorgemaakt, toen hij alles bijna verloren had.
“Je zei toch dat dit ‘goed zou zijn voor het gezin’, niet? Dan is het eerlijk dat ik beschermd ben, dat alles wat we samen hebben opgebouwd mij toekomt. Clara zal zich tevreden moeten stellen met wat jij haar biedt.”
Daniel keek naar beneden, zichtbaar van zijn stuk.
Na een lange stilte accepteerde hij.
Enkele maanden later ontdekte Clara de waarheid.
Ze was woedend. “Je hebt me bedrogen! Ik dacht dat ik de erfgename van dit alles zou zijn, geen simpele minnares voor een tijdje!”
Ze verliet hem zonder om te kijken, met haar dromen van gemakkelijke rijkdom.
Daniel, stomverbaasd, bleef alleen achter, geconfronteerd met de realiteit van zijn keuzes.
Wat mij betreft, wist ik dat ik mijn kaart slim had gespeeld.
Als Clara was vertrokken, was dat omdat ze nooit iets anders had gewild dan geld.
Ik had alles wat ik nodig had.
