😲 Ik vond iets vreemds op het strand, en toen ik ontdekte wat het was, was ik echt onder de indruk.
Mijn grootmoeder woont in Normandië, dicht bij de zee. Ik hou ervan haar te bezoeken en tijd met haar door te brengen terwijl we over het strand wandelen. Wat ik het meeste waardeer, zijn de avonden aan zee, met het geluid van de golven en de frisse lucht 🌅.
De laatste keer dat ik daar was, vond ik iets heel interessants op het strand. Mijn grootmoeder wist niet wat het was 🤔. Maar ze vertelde me over een zeer slimme buurman. Dus ik dacht dat hij het vast wel zou weten.
Ik pakte dat vreemde ding en liet het aan hem zien. Toen hij me vertelde wat het was, had ik die reactie echt niet verwacht 😯. Ik was echt onder de indruk.
En jullie, hebben jullie ooit iets vreemds op het strand gevonden?
Zo niet, of als je niet weet wat het is, zal ik alles uitleggen in het artikel in de eerste reactie 👇👇👇.
Die ochtend, terwijl ik blootsvoets over het nog koele strand liep, vond ik dit vreemde schepsel.
Het leek op een levende steen, bedekt met kleine bobbels, als een kussen geweven uit zeemysteriën.
Nieuwsgierig pakte ik het voorzichtig op en liet het aan de buurman van mijn grootmoeder zien, een oude man die de zee beter kent dan wie dan ook.
Zijn ogen lichtten op zodra hij het zag.
“Ah, dit is een kussenzester!” legde hij uit, met een glimlach op zijn lippen.
“We noemen ze zo omdat ze dik, bijna rond zijn, en ze leven waar het zand en de rotsen onder water elkaar ontmoeten.”
Hij vertelde me dat ze langzaam bewegen, sedimenten filteren om hun voedsel te vinden, en dat je ze zelden zo dicht bij de kust ziet.
Ik was gefascineerd door de ruwe textuur van zijn huid en de mysterieuze patronen, bijna als een sterrenhemel gevangen onder zijn schild.
Voordat ik vertrok, zette ik het terug in de zee, waar het thuishoort.
Terwijl ik het onder de golven zag verdwijnen, voelde ik een geheime verbinding met die onderwaterwereld die we vaak vergeten… en een enorme dankbaarheid dat ik zijn pad kruiste.
