De hoofdrolspelers van dit verhaal, Jennifer en Kathleen, werden geboren in Rotherham, Engeland. Ze waren sinds hun geboorte gescheiden en ontmoetten elkaar pas op de leeftijd van 66 jaar.
En zo is het gebeurd. De vrouw die de tweelingen had gebaard, was een alleenstaande moeder en had al een ander kind. Ze had niet de financiële middelen om de meisjes te onderhouden, zelfs niet met de hulp van haar ouders.
Dus besloot de moeder haar dochters ter adoptie af te staan, en zo werden de kleine meisjes gescheiden.
Jennifer werd geadopteerd door een buurman, terwijl Kathleen werd opgenomen door een familie een paar kilometer verderop.
Een ongelooflijk iets: Jennifer en Kathleen woonden tientallen jaren in Rotherham en hadden elkaar nooit ontmoet. Toch deelden ze dezelfde artsen en dezelfde tandarts.
De eerste die ontdekte dat ze een zus had, was Jennifer. Toen ze een tiener was, onthulde een neef haar dat Eva, de familie vriendin die hen soms bezocht, eigenlijk haar moeder was. De neef vertelde haar ook dat ze een tweelingzus had.
Jennifer ontdekte de waarheid, maar kon niet veel doen om de zaken te veranderen.
Kathleen daarentegen groeide op zonder te weten dat ze een zus had.
Toen veranderde een keerpunt alles: een televisieprogramma ontdekte hun ontroerende verhaal en besloot de tweelingen, die al zestigplussers waren, weer bij elkaar te brengen.
Na hun hereniging werden de zussen erg close en onafscheidelijke vriendinnen.
Jennifer grapte dat zij de gelukkigste van de twee is, omdat ze sinds haar jeugd wist dat ze ergens een tweelingzus had.
Nu brengen de tweelingen veel tijd samen door. Ze houden van winkelen, naar cafés gaan of samen koken.
Beter laat dan nooit. Gelukkig had dit ontroerende verhaal een prachtig einde, want na zoveel jaren glimlachte het geluk de gescheiden tweelingen toe.
