Ik heb de moeilijke beslissing genomen om mijn zoon, mijn schoondochter en mijn drie kleinkinderen uit mijn appartement te zetten. 😢 Ik gaf ze één dag om hun spullen in te pakken en te vertrekken. En eerlijk gezegd, ik heb er absoluut geen spijt van 😤. Hoewel mijn familie me oordeelt en me een slechte moeder noemt 😔, maakt het me niet uit wat anderen denken. Ik kon gewoon niet meer omgaan met wat ze in mijn huis deden 😩. Ik vertel mijn verhaal via de link in de reacties ⬇️⬇️.
Toen mijn man Orest overleed, had ik niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om alleen te zijn. We hadden jarenlang samen gewerkt, ons huis ingericht en gepland hoe we onze oude dag zouden doorbrengen. Maar het leven besloot anders. Ondanks alle inspanningen van de artsen hield zijn hart het niet vol.
Na zijn dood voelde ik een enorme leegte in mijn leven. Kort daarna stelde mijn zoon voor om bij mij te komen wonen, omdat hij dacht dat het moeilijk zou zijn voor mij om alleen te zijn en dat zij er altijd voor mij zouden zijn als ik hen nodig had. Ik accepteerde zijn aanbod, omdat hij en zijn familie geen eigen huis hadden en in een huurwoning woonden. Na hun huwelijk hadden ze drie kinderen en gaven al hun geld uit om voor het gezin te zorgen.
In het begin dacht ik dat het hebben van mijn kinderen en kleinkinderen in huis de leegte zou vullen. Maar samenwonen met hen werd al snel ondraaglijk. Het constante lawaai, de kinderen die om aandacht vroegen, en het gebrek aan rust maakten mijn dagelijks leven een waar nachtmerrie.
Mijn schoondochter, hoewel ze een vriendelijke persoon is, had moeite om de kinderen en het huishouden te managen. Er was altijd rommel: speelgoed overal, spullen die niet op hun plaats lagen, terwijl ik altijd van orde hield. Op een dag brak ik en zei tegen mijn zoon dat het tijd was dat ze hun eigen plek vonden. Hij is een volwassene, en ik denk dat het tijd is dat hij verantwoordelijkheid neemt voor zijn gezin.
Mijn zoon accepteerde het niet en stelde zelfs voor om het appartement te splitsen. Maar met behulp van een advocaat kon ik mijn rechten verdedigen. Uiteindelijk accepteerde hij om te vertrekken en keerde terug naar zijn huurwoning. Nu wordt mij verweten dat ik zo gehandeld heb, maar ik vraag me af: heb ik echt ongelijk?
