Mijn man en ik hebben een eenvoudig leven geleid op het platteland, ver weg van de drukte van de grote steden. Onze zoon daarentegen verhuisde naar de stad, waar hij een jonge vrouw ontmoette en met haar trouwde.
Onlangs vierde mijn schoondochter haar 30e verjaardag. Mijn zoon vertelde ons dat het feest in een chique restaurant zou plaatsvinden en hij gaf subtiel aan dat het cadeau in geld zou zijn. Gezien onze beperkte middelen moesten mijn man en ik geld lenen van onze buren en wat van onze eigen besparingen toevoegen.
De dag van het feest was aangebroken. We gaven de bruid en bruidegom een envelop vol geld en gingen aan tafel zitten. Maar wat ons opviel, was dat er geen traditioneel eten op tafel stond, alleen sushi met zeevruchten en andere vreemde gerechten die in water dobberden. We zaten de hele avond met honger en uiteindelijk brak mijn geduld. Ik moest iets doen waar ik absoluut geen spijt van heb…
Dit is wat ik deed 👇👇
‼️‼️‼️⚠️⚠️⚠️ Lees het volledige verhaal en bekijk meer foto’s via de link in de reacties ⬇️⬇️⬇️👇👇👇
Onlangs, voor haar 30e verjaardag, organiseerde mijn schoondochter een groot feest in een luxe restaurant. Mijn zoon liet ons vriendelijk weten dat het cadeau in geld zou moeten zijn, wat ons dwong geld te lenen van onze buren en wat van onze eigen besparingen toe te voegen, in de hoop dat alles goed zou gaan.
Op de dag van de verjaardag kwamen we aan in het restaurant, een plek waar we nog nooit eerder waren geweest, met een stijlvolle inrichting en een moderne sfeer. Alles was nieuw voor ons, van de obers met witte handschoenen tot de luide muziek.
Ik legde onze envelop op de cadeautafel, maar wat me verraste, was dat er geen traditioneel eten was. In plaats daarvan werden sushi met zeevruchten en vreemde gerechten geserveerd die in water dobberden.
We waren ver weg van onze gebruikelijke comfort en naarmate de avond vorderde, voelden mijn man en ik ons steeds meer uit plaats in deze sfeer en met deze onbekende gerechten. De honger begon voelbaar te worden, maar het leek ongepast om te klagen in zo’n setting.
Aan het einde van de avond nam ik een beslissing die ik terecht vond: ik liep discreet naar de cadeautafel en haalde een deel van het geld uit onze envelop. Immers, dat geld was bedoeld voor de reparatie van het dak van ons huis en we waren niet eens goed gevoed. Het maakte me niet uit of iemand zich gekwetst voelde. Voor mij was het een kwestie van principes.
Ik ben ervan overtuigd dat dit de juiste beslissing was.
